Pierwsza źródłowa wzmianka o istnieniu szkoły w Hłudnie pochodzi z 1869 roku. W 1874 r. wg "Kroniki parafialnej" prowadzona była szkoła dwuklasowa, a w latach 1875 - 1914 szkoła jednoklasowa, która powstała na bazie istniejącej szkoły parafialnej. Naukę w niej prowadzili: Fabian Kruć (1869 - 1874), Bazyli Giryk (1875 - 1878), Józef Owoc (1879 - 1880), Maria Rogowska (1881 - 1887), Paulina Gardziel (1889 - 1893), Anna Bitner (1894 - 1906), Jan Rysz (1907 - 1913), Rozalia Frączkiewicz (1910 - 1911), Maria Gacik (1911 - 1912), Adam Lubliniecki (1912 - 1913), Włodzimierz Białoruski (1914 - ?). Wybuch I wojny światowej przerwał działalność tej placówki. Funkcjonowanie jej wznowione zostało dopiero po zakończeniu wojny. W okresie międzywojennym wg spisu szkół powszechnych w Hłudnie działały dwie szkoły: polska i ukraińska. Polska - jednoklasowa, mieściła się w drewnianym, wynajętym budynku ukraińskim, natomiast ukraińska - dwuklasowa, w murowanym o dwóch salach lekcyjnych. Wg "Kroniki parafialnej" wielokrotnie dochodziło w tym okresie do ekscesów antypolskich, szczególnie na odcinku szkolnym. Jak pisze ks. Piotr Grądalski, ówczesny proboszcz Hłudna, "dzieci polskie nieprawnie uczęszczały do szkoły ruskiej". Tłem tych nieporozumień był fakt, iż dzieci polskie chrzczone były z konieczności w cerkwi. Ludność polska wyznania rzymsko-katolickiego podlegała pod urząd parafialny w Izdebkach, odległych o około 7 kilometrów. Załatwienie wszelkich potrzeb religijnych było bardzo uciążliwe, toteż część mieszkańców wsi zmuszona była korzystać z "usług" cerkwi. Kiedy ks. P. Grądalski objął probostwo w Hłudnie (8 października 1928 r.), zaczęła się istna batalia o 40 uczniów pochodzenia polskiego. Jak wspomina w kronice "nauczycielstwo ruskie namawiało dzieci polskie by chodziły do ruskiej szkoły, bo tam także uczą się tego samego". Bardzo ubolewał on nad faktem, że uczęszczające tam dzieci polskie "giną bezpowrotnie dla polskości i religii". W ten sposób, jak pisze, "zruszczyło się całe dziesiątki rodzin polskich, bo nikt z władzy nie chce dopilnować tej sprawy". Zainteresował się jednak tą sprawą inspektor Bąkowski, zapewniając księdza, że "nie dopuści do wynaradawiania dzieci polskich w Hłudnie", a także pomoże "w odzyskaniu dzieci wpisanych do metryk grecko - katolickich". Ówczesną nauczycielką polskiej szkoły w Hłudnie była Władysława Ostręgowa, która wraz z ks. Grądalskim niezwykle ofiarnie pracowała "budząc patriotyzm pośród mieszkańców wsi". Organizowała z młodzieżą szkolną "przedstawienia i śpiewy" na różne uroczystości kościelne i państwowe. W listopadzie 1939 r. Ukraińcy zlikwidowali szkołę polską otwierając tylko ukraińską. Dlatego dopiero na początku stycznia 1940 r. naukę dla dzieci polskich zorganizowała kierowniczka szkoły Danuta Ostręga w opuszczonych przez Żydów budynkach mieszkalnych. W tym też czasie uczył inny nauczyciel Karol Hliwa, który jednocześnie był organistą w kościele. Cieszył się ogromnym szacunkiem wśród tutejszej ludności polskiej, a także był niezwykłym patriotą, za co został wywieziony przez Niemców do obozu koncentracyjnego w 1942 roku. Narastające konflikty na wsi między ludnością polską, aukraińską spowodowały m. in. to, że dzieci polskie stopniowo przestały uczęszczać do szkoły. Pod koniec 1944 r. została ich zaledwie mała grupa. W tym też roku przestała funkcjonować szkoła ukraińska. Na wsi panował ogromny analfabetyzm. Tuż po wojnie zaczęto organizować kursy, na których m. in. uczono ludzi starszych podpisać się.  Odbudowa szkolnictwa w Hłudnie po wojnie przedstawiała się zupełnie inaczej niż w innych miejscowościach gminy Nozdrzec. Kiedy inne szkoły miały już za sobą pierwszy okres organizacyjny, ta dopiero zaczynała się organizować. W Hłudnie nauka została przerwana na okres około czterech lat. Szkoła rozpoczęła swoją działalność 1 maja 1947 roku. Jak pisze w "Kronice szkoły" ówczesny kierownik Leon Niemczyk "zastałem szkołę w tragicznym stanie - bez ławek i żadnych dokumentów szkolnych, świadczących o jakiejkolwiek akcji oświatowej w tutejszej gromadzie w latach poprzednich [...] stan intelektualny dzieci na bardzo niskim poziomie [...] w klasie czwartej (najwyższej) uczę alfabetu". Na cele szkolne przeznaczono budynek po plebani greckokatolickiej.

Trzy lata później, kiedy uruchomiono 7 - klasową szkołę zorganizowano naukę w drugim budynku poukraińskim.

Szkoły oddalone były od siebie o około 300 m. W pierwszym z nich uczyły się klasy od I do IV, w drugim od V do VII. W roku szkolnym 1965/66 dla klasy VIII wynajęto salę w Domu Ludowym.

W latach sześćdziesiątych, kiedy to w Polsce zaczął się okres gromadzenia funduszy na remonty starych i budowę nowych szkół z okazji "1000-lecia Państwa Polskiego", powstał zamysł budowy jubileuszowej szkoły w Hłudnie (tzw. "tysiąclatki"). Realizacja tego pomysłu trwała kilkanaście lat. 1 kwietnia 1980 roku rozpoczęto naukę w nowym budynku szkolnym. Dwa lata później ukończono budowę stadionu, dwóch boisk do siatkówki, boiska do piłki ręcznej i koszykowej oraz skoczni lekkoatletycznej.

W związku z reformą struktury systemu szkolnego na terenie gminy Nozdrzec uformowano nową sieć szkół. Szkoła Podstawowa w Hłudnie od września 1999 r. zaczęła funkcjonować jako sześcioklasowa. Młodzież klas VII i VIII rozpoczęła naukę jako I i II klasa Gimnazjum nr 2 w Wesołej. Od roku szkolnego 2003/2004 placówka oświatowa w Hłudnie funkcjonuje jako Zespół Szkół, w skład którego wchodzi Szkoła Podstawowa i Gimnazjum.

Rozpoczęcie roku szkolnego 2009/2010 miało bardzo uroczysty charakter. Patronem szkoły został Kardynał Stefan Wyszyński i dokonano otwarcia wielofunkcyjngo boiska sportowego ,,ORLIOK 2012".

W wyniku kolejnej reformy oświaty z dniem 01 września 2016 roku przekształcono zespół szkół w 8-klasową szkołę podstawową.